سوره الصافات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
1بنام خدايى كه هم رحمتى عام دارد و هم رحمتى خاص به نيكان.
وَ لَقَدۡ سَبَقَتۡ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا ٱلۡمُرۡسَلِينَ
171فرمان ما از سابق به نفع بندگان مرسل ما صادر شده.
إِنَّهُمۡ لَهُمُ ٱلۡمَنصُورُونَ
172كه ايشان تنها يارى خواهند شد.
وَ إِنَّ جُندَنَا لَهُمُ ٱلۡغَٰلِبُونَ
173و لشكر ما به تنهايى غالب خواهد گشت.
فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ حَتَّىٰ حِينٖ
174پس تو تا مدتى روى از ايشان برتاب.
وَ أَبۡصِرۡهُمۡ فَسَوۡفَ يُبۡصِرُونَ
175ببين چه عكس العملهايى نشان مىدهند و به زودى ثمره رفتار خود را مىبينند.
أَفَبِعَذَابِنَا يَسۡتَعۡجِلُونَ
176آيا به عذاب ما شتاب مىكنند.
فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمۡ فَسَآءَ صَبَاحُ ٱلۡمُنذَرِينَ
177پس همين كه بر آنها احاطه كرد آن وقت مىفهمند كه چه روزگار بدى دارند.
وَ تَوَلَّ عَنۡهُمۡ حَتَّىٰ حِينٖ
178تو تا چندى روى از ايشان برتاب.
وَ أَبۡصِرۡ فَسَوۡفَ يُبۡصِرُونَ
179و رفتارشان را زير نظر داشته باش به زودى خودشان هم خواهند ديد.
سُبۡحَٰنَ رَبِّكَ رَبِّ ٱلۡعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ
180منزه است پروردگار تو كه رب العزه است از آنچه اينان در بارهاش مىگويند.
وَ سَلَٰمٌ عَلَى ٱلۡمُرۡسَلِينَ
181و سلام بر فرستادگان.
وَ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
182و ستايش مخصوص خدا است كه پروردگار عالميان است.
سوره التین
بِّسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلتِّينِ وَ ٱلزَّيۡتُونِ
1به نام خداى رحمان و رحيم،؛ سوگند به دو سرزمين (انبياء خيز) شام و بيت المقدس (يا قسم به انجير و زيتون).
وَ طُورِ سِينِينَ
2و سوگند به سرزمين" طور سينا".
وَ هَٰذَا ٱلۡبَلَدِ ٱلۡأَمِينِ
3سوگند به مكه اين بلد امين.
لَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ فِيٓ أَحۡسَنِ تَقۡوِيمٖ
4كه ما انسان را به بهترين نظام خلقت خلق كرديم.
ثُمَّ رَدَدۡنَٰهُ أَسۡفَلَ سَٰفِلِينَ
5سپس او را- در صورتى كه منحرف شود- به پستترين مرحله برگردانديم.
إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ فَلَهُمۡ أَجۡرٌ غَيۡرُ مَمۡنُونٖ
6مگر كسانى را كه ايمان آورده و اعمال صالح كنند كه پاداشى قطع ناشدنى دارند.
فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعۡدُ بِٱلدِّينِ
7حال اى انسان! آن انگيزهاى كه تو را وا مىدارد به اينكه روز جزا را تكذيب كنى چيست؟.
أَلَيۡسَ ٱللَّهُ بِأَحۡكَمِ ٱلۡحَٰكِمِينَ
8مگر خدا را احكم الحاكمين نيافتيد؟.
سوره العلق
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱقۡرَأۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلَّذِي خَلَقَ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر،؛ بخوان به نام پروردگارت كه جهان را آفريد.
خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ مِنۡ عَلَقٍ
2انسان را از خونى بسته شده آفريد.
ٱقۡرَأۡ وَ رَبُّكَ ٱلۡأَكۡرَمُ
3بخوان كه پروردگارت از هر كريمى كريمتر است.
ٱلَّذِي عَلَّمَ بِٱلۡقَلَمِ
4كسى است كه به وسيله قلم تعليم كرد.
عَلَّمَ ٱلۡإِنسَٰنَ مَا لَمۡ يَعۡلَمۡ
5آرى انسان را تعليم كرد چيزهايى را كه نمىدانست.
كَلَّآ إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لَيَطۡغَىٰٓ
6چنين نيست كه انسان حقشناس باشد مسلما طغيان مىكند.
أَن رَّءَاهُ ٱسۡتَغۡنَىٰٓ
7به خاطر اينكه خود را بى نياز مىبيند.
إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ ٱلرُّجۡعَىٰٓ
8ولى بايد بداند كه برگشت همه به سوى اوست.